Voor iedereen een heel goed 2020 vanuit een warm en zonnig Zambia.
Maar ook uit Uganda van Kate en Jeremiah. Het gaat goed met Mother's Heart Uganda. De school ziet er prachtig uit, maar ook op andere gebieden is hard gewerkt in 2019, zoals je in deze nieuwsbrief kunt lezen.
Maar nu even terug naar het begin van december 2019. Ik ben op weg naar het Eagles Rest Resort in Siavonga. Gelegen aan Lake Kariba met de beroemde Kariba Dam.
Buiten Lusaka wordt het landschap groener en heuvelachtig. Na een uurtje rijden worden de heuvels hoger en de weg slingert omhoog en omlaag. Hier zie je overal rijen met grote zakken houtskool te koop. De ontbossing is duidelijk te zien hier, overal omgehakte bomen en kale stukken.
Er gaat maar één weg naar Siavonga en er rijden amper auto’s. Uiteindelijk verlaten we de verharde weg om nog 15 minuten onverhard naar Eagles Rest Resort te rijden. Het is hier prachtig, het is een groot heuvelachtig terrein van 400 ha. De lodges hebben uiteraard allemaal lake view.
De waterstand is dramatisch gedaald door de aanhoudende droogte. Het meer is normaal gesproken 120 meter diep, nu is de waterstand ruim 15 meter lager, wat goed te zien is langs de oevers.
Het Karibameer is een kunstmatig stuwmeer. Het ligt zo’n 385 kilometer stroomafwaarts van de Victoria Falls. Het meer heeft een lengte van 290 km en heeft een grootste breedte van 32 km. De totale oppervlakte is 6000 km².
De powercuts zijn hier aan de orde van de dag, vaak uren achter elkaar, inmiddels een onderdeel van het dagelijks leven in Zambia. De regering wijdt het aan de lage waterstand, maar dat is feitelijk niet het probleem. Het water heeft wel vaker zo laag gestaan. De bevolking neemt alleen maar toe, dus er is veel meer vraag naar elektriciteit, maar het systeem wordt niet evenredig uitgebreid en onderhoud laat ook te wensen over.
Hier wonen Joanna, Tom en hun 3 kinderen Sam, Elijah en Lewis, er zijn er nog 3 maar die wonen niet meer thuis. Zij beheren sinds februari 2019 Eagles Rest Resort. Ik krijg mijn eigen kamer, net niet met lake view, maar na 10 stappen buiten de deur kan ik het meer al zien. En er is een airco! Wat héél erg fijn is, lekker slapen onder een dekentje, in plaats van de hele nacht zweten onder niks. Ook hier is het nog steeds erg warm en vooral de hoge luchtvochtigheidsgraad maakt dat het nog heter aanvoelt. De eerste week hier vielen er twee regenbuien, maar de laatste drie weken blijft de lucht blauw met in de middag alleen maar mooie witte schapenwolkjes. Het regent hier sowieso erg weinig in Siavonga, heeft iets te maken met de ligging van het meer.
Van maandag t/m vrijdag eet ik mee met het gezin, in het weekend moet ik het zelf regelen. Maar er is hier ook een restaurant, dus dat komt goed uit. Mijn opdracht is om een inventarisatie te maken van het hele resort. De 12 chalets, de keuken, het restaurant, de bar, de laundry. Zij hadden gedacht dat ik daar wel een maand mee zoet zou zijn, maar dat heb ik in een week af, compleet met spreadsheets met foto’s van alles wat aanwezig is. Ik doe administratieve klusjes, hang alle kerstversiering op om die vervolgens na de kerst ook weer weg te halen, maak EHBO setjes voor de receptie, bar en keuken en ruim samen met de jongens hun kamer op. Maak foto's en filmpjes.
Ik maak meerdere sunset cruises met Le Bataleur. Eerst richting de dam en daarna richting de zonsondergang. Prachtig! Wat hou ik toch van water en bootje varen.
Oeps, foutje....je hoort het goed, 2 keer hetzelfde deuntje...
Je kunt in Lake Kariba niet zwemmen omdat er krokodillen en hippo’s zijn. De lokale bevolking doet evengoed de was in het meer en ik zie kinderen aan de rand van het water spelen en zwemmen. Deze week is de zus van de tuinman gegrepen door een krokodil. Gruwelijk detail is dan ook nog dat haar lichaam, voor een deel, is teruggevonden. Een krokodil verstopt zijn prooi namelijk om het te laten ontbinden, dan hapt het makkelijker weg.
Ik ga met Tom in een oude pick up truck naar Siavonga voor om boodschappen te doen en water te halen. We gaan eerst naar de slager. De slagerij is op een voormalige krokodillen farm. Deze is onlangs gestopt en de krokodillen zijn onlangs allemaal afgemaakt en verkocht. Alle bassins waar de krokodillen in gekweekt waren zijn nu leeg, op één na, die propvol zit met hele grote krokodillen.
Er is hier ook een hike trail uitgezet op de heuvel. Ik speur halverwege het meer af of ik krokodillen of hippo’s kan zien. En ja hoor, ik zie de hippo beneden aan het strandje liggen. Ik loop tussen de bomen waar het wat minder heet is dan in de volle zon. Overal liggen droge bladeren. Mijn voetstappen maken een knisperend geluid als ik loop, maar ik hoor dit geluid ook overal tussen de droge bladeren. Het ritselt overal. Ik zie voortdurend salamanders en hagedissen wegschieten en ook een behoorlijk grote Monitor Lizard. Ook krioelt het er van mieren, torren, vlinders en allerlei ander gespuis. Er zijn hier ook slangen en schorpioenen. Beetje spannend toch wel om hier zo in mijn eentje te lopen. Ik heb van de week een heel klein slangetje gezien op het pad, maar verder nog niet tegengekomen. Eenmaal boven op de heuvel is het uitzicht fantastisch. De bomen zien van een afstand mooi groen, maar als je dichterbij komt zijn alle blaadjes te droog of al helemaal verschrompeld. De natuur heeft dirngend behoefte aan water. Het is nu begin Januari maar er is hier nog amper regen gevallen, terwijl dit het regenseizoen hoort te zijn.
Ik ga mee met de uitstapjes van de familie. Zo word ik uitgenodigd voor een borrel bij Steve en Carol, de eigenaren van Eagles Rest. Een volstrekt witte aangelegenheid in een prachtig huis met uitzicht over het meer, compleet met gin-tonic en toastjes met franse kaas en olijven.
De gesprekken gaan over hoe moeilijk het is om een bedrijf te runnen in Zambia, de problemen met personeel, de overheid, de onbetrouwbaarheid, de onevenredig hoge belasting die betaald moet worden terwijl er niets met het geld wordt gedaan. De wegen naar de lodges zijn zo slecht en alles wordt alleen maar duurder. Maar ook stoere verhalen over krokodillen en slangen en ander wildlife.
Kerst wordt ook hier met familie en vrienden gevierd, compleet met een kunst kerstboom met kadootjes op kerstavond en op 1e kerstdag met een uitgebreide lunch met familie en vrienden. Ik heb een 4 daagse kano trip geboekt op de Lower Zambezi River en die begint op 25 december, dus voor mij geen kerstlunch. De trip start in Chirundu om vervolgens in 4 dagen ruim 70 km stroomafwaarts de Mighty Zambezi af te zakken. Ik overnacht in Chirundu bij Zambezi Breezer’s, gerund door Annemarie een nederlandse, in een tented lodge met uitzicht over de Zambezi.
Ik zie en hoor de hippo’s en ook krokodillen. Er lopen een paar mannen door het water met een kano. Ik denk die zijn gek! Niet wetende dat ik dat de komende dagen ook zelf zal doen en ook zal zwemmen in de Zambezi. Madi en Spencer, een jong stel uit de USA gaan ook mee. Zij hebben allebei 2 jaar voor het US Peace Corps gewerkt op een school in Uganda. Petje af. Hun tijd zit er op en ze sluiten het af met een trip door Zambia en Botswana.
Martin van River Horse Safaris is onze gids. We gaan in 2 kano’s en alles gaat mee. Eten en drinken voor 4 dagen en tent, matras, tafel, krukjes en al wat nodig is om eten klaar te maken. Inclusief een grote koelbox voor de koude biertjes en koud water. Ongelofelijk hoe lang alles koud blijft, pas op de 3e dag werd het water lauw. Ontbijten met gebakken eieren met spek, als lunch broodje gezond en als diner spaghetti, rijst, aardappels, vlees en groente.
Zambezi River means the ‘Great River’ in the local Tonga dialect
The Zambezi is the fourth-longest river in Africa, after the Nile, Congo, and Niger Rivers. It is the longest east-flowing river in Africa. It flows through six countries on its journey from its source in north-western Zambia to the Indian Ocean, an amazing 2700 km. Zambia, Angola, Namibia, Botswana, Zimbabwe, Mozambique.
De hippo is het meest dodelijke dier in Afrika. Met name vrouwtjes die hun jongen verdedigen maken jaarlijks meer slachtoffers dan krokodillen. Hippo’s zijn erg territoriaal in het water. En snel, ze halen wel 50 km per uur. Ook zijn ze zeer luidruchtig, tot 115 decibel, dat is ruim boven de limiet. En dan vindt 80% van de gesprekken onder water plaats.
De eerste hippo ligt recht voor ons in het water op ongeveer 30 meter. Martin tikt met de peddel tegen de kano, zodat de hippo opkijkt en ziet dat wij er zijn. Hippo’s zullen je niet zo maar aanvallen, maar als je onverwacht te dichtbij komt zullen zij hun territorium verdedigen door op je af te komen, met name als ze baby’s hebben, wat nu het geval is zegt Martin… Hij doet dit al 20 jaar en leeft nog steeds, dus ik vertrouw er maar op. Maar spannend is het wel. Deze 4 dagen zie ik honderden hippo’s, en gelukkig iets minder krokodillen, maar ze zijn er wel!
De Zambezi is op sommige plekken wel 1,5 km breed. In de rivier zijn overal eilanden, van heel klein tot behoorlijk groot. Op die eilanden stoppen we voor de lunch, onder de bomen, waar we een paar uur voor pampus liggen, want het is ongelofelijk warm. We overnachten ook op de eilanden in een tent. Alleen daar waar veel zand is en geen bomen zijn, dan valt er niets halen voor olifanten en hippo’s. Daarna op een matras naar de sterren kijken. Er is geen maan en van lichtvervuiling is hier geen sprake. Het is aardedonker, ik heb nog nooit zo veel sterren gezien. In de verte horen we de leeuw en de hyena en ook de olifanten laten van zich horen.
We spotten olifanten aan de oever en kunnen met de kano héél dichtbij komen. Ik zie krokodillen, baboons, impala’s, een buffel en heel veel verschillende soorten vogels.
De laatste nacht overnachten we op een groter eiland waar 7 olifanten lopen en ook een paar hippo’s die komen grazen. Onwerkelijk. Ik heb bijna geen woorden om te beschrijven hoe mooi dit was, de grote rivier, de schoonheid van de natuur, het slapen in een tent zonder buitentent zodat je de sterrenhemel kunt zien.
Mijn verblijf in Eagles Rest heeft de andere kant van Zambia laten zien. Ik heb weinig contact gehad met de lokale bevolking, met uitzondering van het personeel dat voor Eagles werkt. Het is heel moeilijk om te integreren. Ook hier trekken de blanken vrijwel alleen met elkaar op. Ik heb een kijkje mogen nemen achter de schermen van een resort in Zambia. Het is hard werken en heel moeilijk met een onbetrouwbare lokale overheid die iedere maand wel weer een nieuwe regel verzint of de tax gewoon met 100% ophoogt.
Ik zal Tom en Joanna en de jongens zeker missen, een maand lang was ik onderdeel van een deze heerlijke familie.
Ik heb 2019 afgesloten met een traditionele dans.
Wat een jaar is dit geweest en ik mag nog even door reizen in het nieuwe jaar.
Volgende stop Victoria Falls en dan door naar Botswana.
Wat een geluk!
コメント